A GALICIA ROSALIÁ

Adios, ríos; adios, fontes;                                                      Téñovos, pois, que deixar, adios, regatos pequenos;                                                       hortiña que tanto amei, adios, vista dos meus ollos                                                    fogueiriña do meu lar, non sei cando nos veremos.                                                   arboriños que prantei                                                                                             fontiña do cabañar Miña terra, miña terra, terra donde me eu criei,                                                          Adiós, adiós que me vou, hortiña que quero tanto,                                                          herbiñas do camposanto figueiriñas que prantei,                                                            onde meu pai se enterrou,                                                                                              herbiñas que biquei tanto; Prados, ríos, arboredas,                                                           terriña que nos criou… pinares que move o vento, paxariños piadores,                                                                 Adiós Virxe da Asunción casiña do meu contento,                                                          branca como un serafín,                                                                                               lévovos no corazón: Muíño dos castañares,                                                             pedídelle a Dios por min, noites craras de luar,                                                               miña Virxe da Asunción. campaniñas trimbadoras da igrexiña do lugar,                                                                 Xa se oen lonxe, moi lonxe                                                                                               as campanas do pomar, Amoriñas das silveiras                                                              para min ¡ai!, coitadito, que eu lle daba ó meu am,                                                        nunca máis han de tocar. camiñiños antre o millo, ¡adios, para sempre adios                                                         Xa se oen lonxe, máis lonxe…,                                                                                               cada balada é un dolor, ¡Adios groria! ¡Adios contento!                                                   Voume soio, sen arrimo… ¡Deixo a casa onde nacín,                                                         Miña terra, ¡adiós! ¡adiós! deixo a aldea que conozo por un mundo que non vin!                                                          ¡Adiós tamén, queridita…,                                                                                                 adiós por sempre quizais…! Deixo amigos por estraños,                                                        Dígoche este adiós chorando deixo a veiga polo mar,                                                              desde a beiriña do mar. deixo, en fin, canto ben quero... ¡Quen pudera non deixar!...                                                         Non me olvides, queridita,                                                                                                 se morro de soidás… Mais son probe e, ¡mal pecado!,                                                  tantas leguas mar adentro… a miña terra n'é miña,                                                                 ¡Miña casiña, mau lar! que hastra lle dan de prestado a beira por que camiña                                                                       Cantares Gallegos (1863) ó que naceu desdichado.