É de ver alá en Cambados, Sta. Cristina e Loenzo
enfrente á terra do Meco, van de Meis e de Baión
cando devala a marea Santo Tomé, San Lourenzo,
tanto chan que queda en seco van de Bamio, van de Cea,
que se fora terra a millo de Ouviña e de Tremoedo,
había pan para o inferno, van os de Monte da Escusa
pois naquel longo areal e máis aínda de máis lexos,
que vai por xunto a Castrelo van de Caldas e de Cuntis,
vense as xentes formigando Vilagarcía e Sanxenxo.
cando o mar vai baixo e quedo Cada un por súa banda,
que parecen as formigas en bandadas cal romeiros,
que saen dun formigueiro. vense acodir ao areal
Alí van do Grove e Curro, pola mañanciña cedo:
de Dorrón e Sobradelo, uns con panos ou con foles
e de Armenteira e de Nantes, outros con cestas e cestos.
A Gaita Gallega (1853), X. M. Pintos
Ningún comentario:
Publicar un comentario